bu aralar çok yaşıyorum bu duyguyu. samimi gelmiyorsunuz kızlar. gerçekten birini sevmek istiyorum fakat bir noktada güvenimi sarsıyorsunuz. mükemmeli arayan birisi değilim. zaten mükemmel olmaya çalışmak bana kalırsa hastalık. çoğu kızın 2 ya da 3 tane yedekte tuttuğu erkek var. nasıl bir döneme denk geldik hayret ediyorum. diyecekler ki sen tutmuyor musun yedekte? tutmuyorum. söyleyeceklerim bu kadar. dahası var ama söylemek içimden gelmiyor.
Edit: gerçekleri duymak zorunuza gitti değil mi?
