yitirilen bir değerdir. avuç içimizden kayıp gitmiştir 1950 lerde. sadece bağımsızlığı değil, halkın kendine olan inancı, dünyayı yaratan ellerinin bu kara kaderide değiştirebileceği gerçeği sandıklara kaldırılmıştır. korku hayatı çekirdeğine kadar örgütlemiştir. oysaki bu gün etek öpmekten dudağı aşınan, aşağılanan, horgörülen bu toplum, bu cumhuriyetin tek başınakurucu unsuru ve mimarıdır. neyse umudu bari yitirmeyelim. güneş nasıl olsa doğudan yine yükselecektir bir gün.
