hunharca yaşıyor herkes.
cennet bahçesinde gibisiniz.
hep yaptığınız işi yapıyor gibisiniz.
ustaca uyanıyorsunuz bence.
zarif hareketlerle günü tamamlıyorsunuz. bana bir sürü tırı vırı gibi görünen işi akşama zor yetiştiriyor gibisiniz ama hiç uzatmıyorsunuz. akşam yine incelikle eve gidiyorsunuz yada 2 kadeh atmaya. sonra uyuyorsunuz. muhtemelen orada sıkıntı çekmiyorsunuz. bebekler gibi uyuyorsunuz.
nasıl sürdürüyorsunuz? motivasyonunuz ne? ne için yaşıyorsunuz?
ölçüyorsunuz değil mi? o kafaların arkasında bazen kaliteli bazen salakça bir sürü şeyi evirip çeviriyorsunuz değil mi? hesap yapıp en şeyini buluyorsunuz işte.
unutuyor musunuz? siz de acı çektiniz kesin. geçti mi? ne çabuk. başkaları acı çekiyor, kesin görünce içiniz cız ediyor. sonra unutuyor musunuz abi?
sustalı hafızalar değil mi? "o" bunu hatırlayınca siz şunu hatırlıyorsunuz değil mi?
allah aşkına kontrol etmediğiniz birşey var mı? kendiliğinden, içinizden gelen, hayattan soğutan ama arkaya itemediğiniz?
