bu duyguyu tatmayan nasıl bir his olduğunu anlamaz gelin anlatayım. sokakta kalmak ve gidecek bir evinin olmaması, geceleri soğuk bir kış gününde, bomboş caddelerde titreyerek, yalnız başına, aç bir şekilde geçirmenin ne demek olduğunu tahmin edemezsiniz.
insan o klübe şeklindeki sıcak taksi duraklarına bile imrenerek bakıyor, sizin gibi sokaklarda yere yorgan serip uyuyan insanları farkediyorsunuz. herkesin sıcak yuvasında sevdikleriyle yaşadığını anımsıyorsunuz ve bu gerçek sizi, soğuktan daha çok acıtıyor. insanın en temel ihtiyacının barınak olduğunun farkına varıyorsunuz.
bu hissi tattıktan sonra evsiz olmanın ne kadar zor olduğunu biliyorsunuz ve 8-10 tane yorgan alıp gece sokak sokak gezip uyuyan evsizlerin yanına bırakıyorsunuz. evet arkadaşlar iyilik mi yapmak istiyorsunuz çok basit bir gün bir kaç battaniye, kaban, çorap v.s falan alın ve gece sokaklarda yatanların yanına bırakın inanın size biri villa verse nasıl sevinecekseniz o kişi o kadar sevinecek.
çok zor kimsesiz sokakta kalmak fiziksel ve ruhsal olarak çok çok zor. inanın bunu anlayamazsınız. olay aç kalmak, üşümek değil çok daha derin. asla acıyarak bakmayın onlara hepimiz bir gün sokaklara düşebiliriz belki zamanında çok zengindi, belki sizin gibiydi. bu ayıp bişey değil yani, onları dışlamayın onlarda insan onlarda sizle aynı. sadece azda olsa yardım edin hayatları kolaylaşsın. herkes 1 parça bişey verse aç, evsiz diye bir şey zaten kalmayacak. ev verin demiyorum bir çift çorap sadece nedir ki?
