geçmiş zaman evveL * geçirdiğim bir kaLp sıkışması esnasında, yani öLüme bir adım yakLaşmışken, yani o hep seninLe bağdaştırdığım "sonsuzLuğa" yakınLaşmışken, yaradan'a yakarışLarımı sunarken, koLuma serum bağLanırken, içimde oLuşan huzurun nedeni.. öLüm yanı başımdayken akLıma sen geLince daha bir tırsmam/korkmam/endişeLenmem gerekirken içimde oLuşan bu garip huzur neyin nesiydi dedim kendime.. hani öLüyorsun, hani uçup gidiyorsun bu anasını sktiğimin dünyasından, hani sevdikLerine dokunamıyorsun/öpemiyorsun/kokLayamıyorsun, hani işte öLüyorsun, izahı yok.. sonra anLadımki öLüö; sonsuz bir hayat ve orada zaman kavramı yok..
sindire sindire duyguLarımızı gerçekLeştireceğimiz bir ömür var.. yetmeyecek ya biLiyorum.. bitmeyecek o üç harf'e sığan şey.. sonsuzLuğa aktarıLacağız beraber, beLki orada doyum noktasına -kesin bir doyum oLur demiyorum- uLaşacağız.. ama sindire sindire oLacak.. öyLe çıLgın öyLe sakin..
"Biri gelir sorarsa
Beni sana sorarsa
Gitti der misin?
Gittigimi söyler misin?
Gidiyorum ben sana
Benimle gider misin?" *
