estonya'da kaldığım dönemlerde evimin alt katında bir dükkan vardı, uzun zaman kiracı bulamadıklarından ötürü boş durdu o dükkan. sonrasında yunan bir abimiz gelip o ölü dükkanı tuttu yaklaşık 3000 avro kadar hava parası ve aylık 350 estonya dinarına, "lefko podi" diyordu etrafındakiler ona. mykonos konseptli pideci açtı desem inanır mısınız? kıymalıdan peynirliye, patatesliden kuşbaşılıya kadar pek çok çeşidi içinde barındırıyordu bu pideci. o zamanın öğrencileri tarafından sıklıkla tüketilen bir ürünü vardı, "mavnlane" gibi bir şey diyordu insanlar isterken. bence kimse nasıl okunacağını da bilmiyordu, zaten önemli olan şey ürünün yalnızca 0.75 estonya dinarına satılmasıydı. o ürün aylarca raflarda kaldı, dükkanın ve haliyle evimin önünde bitmek tükenmez sıralar oluştu. o insan kargaşası arasından yolu bulamayıp yanlış yollara saptığım olurdu ne yazık ki. abimiz de sürümden kazandı uzun bir süre, sonra da dükkanını taşıdı, mal sahibiyle sıkıntı yaşamış herhalde, büyütmek de istiyordu zaten iyi oldu. komik taraf şudur ki o ucuz ürünü hiç tadamadım, tadı nedir, içinde neler var hiç bilemedim. bir şehir efsanesi olarak kaldı aklımda, ben de taşındım o olayı takip eden iki senenin sonunda.
