hüznün yanında
do majörden inceden de keyif
hatırladıkça özleyecek
özledikçe uzaklaşacaksın
sonra sen öleceksin ben öleceğim
çağdaşların hepsi de
dört kollu seyahat ayrıcalığını yaşayacak
sonra yavaş yavaş
yavaş yavaş
yavaş yavaş unutulacağız
çok acı değil mi?
merak etme o zaman acı duymayacağız
hissizleşmek
duygusuzlaşmak
bunlar güzel şeyler olmalı
söylenenler söylenmeyenler
sevişilenler sevişilmeyenler
bağırılanlar ukte kalanlar
kavgalar ve falanlar
birlik ve beraberliğe en çok ihtiyaç duyduğumuz şu günler var ya
yemişim o günleri deme ihtiyacı da duymayacaksın
ve yazılanlar
hiçbirinin önemi kalmayacak
en acısı bu olsa da...
hatırlayıp yadetmeye gerek duyanlar da kalmayacak
hatırlanmayacaksın
o gün o dakika
başka başka yerlerde
başka başka renklerde ve dillerde
hiç bitmeyeceğini sanan
umutlu aptallar elbette olacak
olsun
yaşayacaklar
nostaljiyi de tadacaklar
ve sonra
sonrası malum.
ama
şimdi nostaljiye dalmak gerek
umutlu bir aptal olmak
kulağa loş geliyor di mi
