Herşeyden önce, insan neydim noldum dememeli, ne olacağım demeli. Yani benim sonum ne olacak acaba? O zaman başkaları hakkındaki düşünceleri insaf sınırında olur. Kul şaşar beşer. Hata insana mahsus. Eminlik ise yok hayatta. Tehlikeli işlere açık herkes. Heran ayak kayabilir. işte o zaman başkalarında eleştirip yargıladığımız hallerin bizim de başımıza gelmesi ihtimali söz konusu olabilir allah korusun. Yani konuşurken dikkat etmek lazım. Kınamamak lazım insanları. Çünkü hayat tuzaklarla dolu. Hele ki herkes nefis sahibi ise. insan mükerremdir. Değerlidir. Kıymetlidir. Yapıp ettikleri sayesinde ya bu değerini muhafaza eder yada değerini kaybeder. Aslında ve özünde çirkin değildir. Çirkin işleri terkettiğinde cenabı hakkın nazarında yine değer bulacaktır. Ama ne hikmetse toplum nazarında bir türlü o değeri haketmez. Allah affeder de insanlar affetmez. Bazılarının da başına pişmiş tavuğun başına gelmedik kalmadığı gibi herşey gelir, ama yine akıllanmaz diline sahip olamaz yine insanlarla uğraşıp durur. Milletin günahını yüklenir kendi günahları yetmiyormuş gibi. Acaiptir insanoğlu. Kendi gözündeki merteği (sopayı) görmez, elalemin gözündeki çöpe laf söyler.
