büyük umutlar ve hayallerle çıktığım evimde yalnızlıkla boğuşuyorum. eve ne arkadaşlarımı getirebildim ne hoşlandığım kızı atabildim püh bacağına sıçim. kedimle birbirimize bakıp arada halay çektiğimiz, müzikler eşliğinde çılgın danslar ettiğimiz de oluyor. masraflar sıkıntı, yeme içme sıkıntı. bütün param dışardan yemeye gidiyor. evde yalnız olmak da güzel aslında, ama bir yere kadar ulan şu yalnızlığım ne zaman bozulacak. duvarlarla konuşuyorum arada. dumbledore’un kendisiyle sık sık konuştuğu aklıma geliyor rahatlıyorum. deli değilim ama delirmeye gidiyor bu yol haberiniz ola. yurtta olsam bir sürü arkim olurdu ve eve çıkmayı hayal ederdim.
