herkesin "ağlamaktan var ya şiştik" dediği film.
ağlatılmayı seviyoruz ya biz, içimizi dökmek için sinemaya gidiyoruz.
hikayesi, kurgusu, oyuncusu ile çok başarılı film, yalan yok.
--spoiler--
alper bambaşka bir adam, gülümserken bile sıkıntılı, tedirgin. şiddet eğilimi yüksek, cinsel sapkınlık da tavan yapmış, tüm bu yönlerin açıkça gösterilmesine rağmen, insan sevimli bulmadan edemiyor alper'i.
ada, tipik şehir kadını. kalkanları her an devreye girmeye hazır, güvenmemek için direnen cinsten. hepimiz gibi. 18imizden sonra yeniden şekillendirilen ve güvenmemek aşılanılan biz gibi. e ama hormonu var, kalbi var, gözü var, karşısında "inandırmak" için taklalar atan bir adam var. inanıyor, gerisi bildik hikaye, hayal kırıklığı.
ayrılan yollar ve ilerlemek üzere kıran dökenin olduğu yerde sayması, kırılıp döküleninse yalpalayarak da olsa bambaşka bir yolda olması. e, bizim bilmediğimiz ne var ki bu filmde?
aşkı, ayrılığı, yalnız da ayakta durabilirim derken yıkılmayı gözümüze sokmuş, iyi yapmış, hatırlamışız. gerçeğini yaşayıp ağlamaları atlatmış olana pek koymamış ama, koymaz da.
yine de sahip olduğuna sıkıca sarılma hissi yaratıyor insanda.
--spoiler--
isterdim güvenemediğime sıkıca sarılıp yeniden yaratayım hislerimi, ama olmadı.
"bir film izledim hayatım değişti" olsun istedim, değiştiremedim.
--spoiler--
ada ile alper'in seviştiği sahne çok başarılı. o kadar gördüm geçirdim her türlüsüyle oldum temalı bir adamın sıfırdan alması her şeyi ve deli gibi acemileşmesi şahaneydi. en güzel detaylardan filmdeki.
--spoiler--
