Psikanalizin kıyısından geçmemiş insanlarin kendini begenmekle özdeş bulduğu bir cesit Lacanci kimliklenme hali. Narsisizm insanlarin kendisini asiri begenmesinden ileri gelmez. Ozellikle fransiz teorisine büyük ölçüde zemin kazandırmış olan arzu problematiginden hareketle açıklanmasi gerekir zira arzu Lacan'in düşüncesinde bizim varolusa bir eksik bir artiyla yada bir yarikla geldiğimiz ve bilincidisinin bu eksik arzu uzerinde "insa" olduğu yönünde bir anlayış vardir. Eksik arzu demek, hep bir eksiklik uzerinden kimlik anlatisi kurmak demek, gerçekliği hep bir kaybin, bir eksikligin hissedilmesi ve bunun tamamlanmasi için çabalamak seklinde deneyimlemek demektir. Haliyle kişinin benliginde de bu eksik arzu mekanizmasi isletime sokulur ve kendisini eksik hisseden kişi, kendisine dönük bir arzu içerisinde kendisini var etmeye çalışır. Sürekli kendisine acıyan, acilariyla ağlayan, baska insanlarin acilarina odaklanan, kendisini ezilmis bir kimlik içinden konusturan kişiler kendilerini sevdikleri için degil tam tersine kendilerini sevmenin bir tamlik belirtisi olduğundan, sürekli kaçan bir arzuya kapılmak onlarin bu narsisist kimliklenme süreçlerini daha iyi tatmin eder. Yani kisaca narsisist bireyler kendilerini sevmeye çalışan, sevilme arzusu içinde olan ama aslinda bunu sürekli kaçan bir arzuya birakan sevimsiz ağlak kisilerdir.
