Bir zamanlar fakir insanların evine sadece çocukları hasta olduğu zaman girebilen meyvedir.
ilk yediğim muzu hasta olduğum bir vakit canın ne istiyor diye sorulduğunda muz istiyorum diyerek aldırmış ve yemiştim.
Ondan sonra da her hasta olduğumda canımın muz çektiğini söyleyip durdum.
Koca adam oldum, alışverişi bile ben yaparım çoğu zaman ama yine de gidip en sevdiğim meyve olan muzu saglıkliyken gidip almam.
Bir alışılmış çaresizlik vardır bir de alışılmış fakirlik. Bırakmıyor yakamı.
