Saat konusundaki ününü hristiyan dünyasındaki mezhep savaşlarına borçlu isviçre şehri.
16. Yüzyılda cenevreliler kuyumculukla geçiniyordu. Kuyumculuk dediysem öyle bizdeki gibi trabzon işi hasır bilezikler, Mardin işi telkariler, kazaziyeler filan yok tabi, takı tasarım mevzusu eMaye taşlarla künye, kolye filan süslemekten ibaret.
Ancak köktendinci bir papaz olan john calvin bu kuyumculuk işlerini kibir ve israfa sebep olduğu gerekçesiyle yasaklayınca, aynı dönemde Fransa’da katoliklerden kaçan Protestan saat ustaları da cenevreye iltica edince kuyumcular artık geçimlerini sağlamak için saat üretmeye başladılar.
Ancak saat endüstrisindeki esas gelişme 20. Yüzyılın başlarında yaşandı. O yıllarda Erkekler köstekli cep saati kullanırlardı. Kıta Avrupa’sına yayılan siper savaşları teknolojinin her alanında olduğu gibi saatlerde de büyük gelişmelere sebep oldu. Artık saatler savaşın getirdiği bir zorunluluktan ötürü küçüldü ve kola takılabilir hale geldi.
ikinci dünya savaşından sonra Japonların kuvars mekanizmayı icat etmesiyle geleneksel cenevre saatçiliği yok olmanın eşiğine geldi. (Otomatik) saat üreten atölyelerin %90’ı bu teknolojiyle baş edemedi ve dükkan kapatmak zorunda kaldılar.
Geriye kalan bir avuç isviçre firması ise bir asırdan fazla tecrübeleriyle dünyanın en prestijli saat markalarına dönüştüler.
