--spoiler--
iki ayrılık arasında bir yerlerde kaybettim kalbimi... Çok özledim çocukluğumdaki gibi sebepsiz ve sonsuz sevilmeyi. Bıkmadı serinliğe susuz kalmış şu yüreğim, bıkmadı sevmenin kendisinden de daha bencilce sevmeyi. Bıkmadı sırtımdaki adrese teslim ayrılık yükünün altında ezilmeye...
Ben zavallı bir sokak köpeğiyim aslında. Bir türlü sevilemeyen bir zavallı işte.. ruhumun açlığından olsa gerek ki her insan sandığından sevgi dilenen, kaybettiği evinin yolunu bulamayan, bulması gerektiğinin de farkında bile olmayan aciz bir zavallı.
En çok ta dalgalanmasını sevdim içimdeki kuşların kanadı gibi. Yüreğim boş yere hopladı durdu hep... Vazgeçtim aslında aslıdan, sevdadan, şirinden... aslını da iki çöl arasında bir yerlerde kaybettim... ya da belimi kıran bir kalpsizin hasretine kaptırdım, ve şimdi garip bir fakirlik var içimde... tek umudumdur bütün varlığım... yandım durdum... kül oldum... duruldum duman oldum...
Pas tutmuş saatlerde öğütledim kendimi, ya zaman çok hızlıydı yada hep ben geç kalıyordum... ve öyle hasretim ki sevilmeyi dilenmeye insan bildiklerimin ellerinden... Öyle hasretim ki sevdanın başı omuzlarımdayken, tersliğimden dişlerimi gıcırdattığım zamanlarımla alay etmelerime. parmaklarımda kalan ve unuttuğum kokunu koklamaya, emanet ettiğin günahın bedelini ödemeye... ve öyle hasretim ki renkli elleri olan özleyenlerime...
Ben bir sokak köpeğiyim... sevindir beni, sevdir, sev, sevdiğini bildir... ruhum çok aç doyur beni. Al yanına, temizle korkularımdan... sığınacak bir umut ver bana yüreğinde ve ben de koşabildiğim kadar koşayım. içimdeki acılardan kalan ne varsa rüzgara bırakayım...
Ama... ama... ben bir sokak köpeğiyim... Ruhu için sevgi dilenen, her sabah güneşi batan, uykuları karanlık ve renkleri korkak olan... akşamı hiç olamayan... ve bir caddenin iki kenarı arasında kaybolup gidecek olan, adı bile hatırlanmayan. bir hiçim ben... unutulmaya kuşanmış aşklarını... bilinen bir yolu olmayan sevdaların varlığıyım ben... unutulduğunu fark eden ve unutmayı hatırlayanım. Sahte ışıklar altında, aradan çıkartıldığı yerde unutulmuş ve yüzü, bütün kıymetlerini alan toprağa bezmiş zaruri bir sokak köpeği işte... unutulduğu bile unutulmuş...
Geldim. Nice kıyılar arasından geçtim de geldim. Nice boğuldum insan sandıklarımdan dilendiğim yalan sevdalardan... nice kırıklıklarım kaldı yol kenarlarında... ama yinede geldim... buradayım işte...
işte böyle biçimsizim ben... içimdeki çocuğu da iki çöplük arasında kaybetmişim... yandı her bir yanım... canım koptu gitti... yine de geldim ben bakışlarının ayazına... al beni yanına... toprak sür, hayat sür, sevgi sür yüzüme. Sana yaklaşıyorum. Kalbime emanet ediyorum seni...
