Insan evinde bir kediye bakabilir ama bir dedeye bakamaz.
Izmir' de zihinsel engelli bir dede tanıyorum senelerdir. Ayni çarşıda esnaftan para, sigara vs. Alıyor. Hiç kimsesi yok. Uzak bir akrabası evine almış güya bakıyor. Hem adamın engelli maaşını alıyorlar hem de adamı dinlendiriyorlar. Para getirmezse yemekte yok.
Giysileri berbat. Bakımını yapmıyorlar aMa parasini yiyorlar.
Bir gün esnaf adamın üzerine hacı yagi bocaladi kötü koksun da yıkasınlar diye sahiden de o gün yikamişlar adamı. Ne bileyim huzur evine koysan belki ölecek o amca tüm gün geziyor keyfi yerinde.
