yedi yıl önce yazdığım başlık. o zamanlar ölümü düşünmemisim hiç, mutluymuş. ben ölünce geride kalanları falan kıskanacak kadar yaşamayı seviyormusum. bu yedi yılda ne çok şey değişmiş. her gece intihar mektubu, bazense veda mektubu yazıyorum zihnimde istemsiz. hayatın beni sürüklediği bu yaşamdan vaz geçiş evresine gelisimi görmek, aradaki zamanda neler oldugunu hatirlayamak biraz üzücü.
ama artık yarın öleceğimi bilsem ne yapardimlarim daha net.
