geçen sıhhiye'nin oralarda dolanıyorum. baktım sarışın bir kızcağız oturmuş ağlıyor. "niye ağlıyorsun yavrum" dedim. "açım aabi, biz iskandinavız. siz türkler gibi zengin değiliz, başımızda sizin gibi bir asrın lideri yok. babam çalgıcı, anca düğün olursa bizim eve yemek girer" dedi. içim acıdı. aldım kendisini mcdonalds'a götürdüm. nasıl sevindi gariban, nasıl saldırdı yemeklere. gözlerinin içi güldü. ölmüşlerimin ruhuna dua etti. iyi ki yüce rabbim beni de iskandinav yaratmamış.
