en güzel yanı, her geçen gün daha da iyi anlıyorum onu. 20 yaşında okuduğum şiirini o zaman da anlamıştım ama 29 yaşımda çok daha iyi anlıyorum.
onu anladıkça, ona daha çok hak veriyorum. ona daha çok hak verdikçe daha çok üzülüyorum. çünkü:
"halbuki korkacak hiçbir şey yoktu ortalıkta,
her şey naylondandı o kadar"
sen yine yazsaydın da haklı çıkmasaydın be usta. neyse, haklı olmanın seni mutlu etmediğini biliyorum ne de olsa. bizi sorarsan, tam da senin dediğin gibiyiz:
"ne iyiydik ne kötüydük
durumumuz başta ve sonda ayrı ayrıysa
başta ve sonda ayrı ayrı olduğumuzdandı"
