Umuttur. Bir ailenin, bir sülalenin, bir aşiretin, bir obanın, bir hanedanın, bir devletin...
Adaklarla beklenendir.
Dualarla gelendir.
Sonra da beklentiler yüklenir, en sonda da sırayla binilir sırtına.
Omuzları çökmeye görsün, tökezlemeye görsün. Ne biçim adamsın sen ne biçim erkeksin ne biçim beysin sen diye vurulur yüzüne beceriksizliği.
Osmanlı'nın erkek çocukları geliyor aklıma. Kız çocuklar kenara çekilip tüm ihtiyaçları karşılanırken büyüyene kadar aklını kaybeden kafesin erkekleri.
Doğunca babasının elleriyle göğe kaldırılıp obanın umudu ilan edilen oğullar.
intikam beklenen, kanı temizlemesi istenen, ailenin geçimini üstlenmesi beklenen erkek çocuklar.
Bir şeyler yapmalı diye diye başkaları için harcanan hayatlar işte.
