insan denen varlığın, bitip tükenmek bilmeyen umudundan ötürüdür.
Yaralansak da, kanasak da, içimiz acısa da, hatta tövbe etsek bile, içten içe bekleriz, severiz o minik ışığı.
Fıtratımız böyle, tazeleniriz, yenileniriz, inançlar büyütürüz ruhumuzda.
