filmin sonundan bir parça : " bence dönmek güzel şey, yuvarlanmak da. Kendi etrafında dönme sonun da sinir sistemini sakinleştiriyor. Sarılmamayı telafi etmemenin de bir yolu olabilir. Başkalarının sarılması ürkütücü gelebiliyor ama yuvarlanmak yada yüzeylere sürtünmek, normal çocukların kucaklamayla hissettiği rahatla duygusunu sağlıyor. Ben sarılma duygusuna ihtiyaç duyuyorum. Bu yüzden içine girip kucaklandığım bir makinası yaptım ve sonrasında çok değiştim. Daha sosyal biriyim. 4 yaşına kadar konuşamamıştım. Ama şimdi yüksek lisans yaptım doktora için çalışıyorum. Otistikler, çok seslere ve renklere karşı hassastır.Aşırı uyarılma zarar veriyor. insanların hep bir ağızdan konuşmaları bizde paniğe yol açabiliyor…”
