fiziksel anlamda hep kalabalık olsamda kendimi tanımaya başladığım günden beri yalnız olduğumun farkındayım. sevgilim, dostlarım, sevdiklerim varken de yalnızım ben. özellikle ontolojik sorular sorduğum, varoluş sancısı çektiğim günlerden birinde şöyle karalamışım defterimi; "bir tanrım bile yok". beni bir kişinin çok iyi anladığını sanmıştım uzun yıllar ve bir varlık tarafından korunduğumu... artık yoklar... avuçlarım arasına alıp başımı düşünme vakti... lütfen değer verdiğiniz, sevdiğiniz insanları kırmayın. ihmal etmeyin onları. kısıkta olsa gördüğünüz o ışığa yürüyün, siz yaklaştıkça o ışık büyüyecektir... leyla sen iyi bir dostsun derdi biri; benim adım leyla değildi. daha sonra anladım ki gece imiş anlamı leyla'nın. karakterimmiş leyla benim. o halde bu giri leyla'dan yalın kalanlara gelsin...
