öncelikle babam ve oğlumdan hemen sonra, miras yiyici şark kurnazlığından uzak durarak, fantastik bir deneme yaptığı için tebrik edelim çağmakta olan ırmak'ı. oyuncu kadrosunda da büyük bir değişikliğe gitmiş olsa tebrik çarpı iki yazardım bu arada, neyse artık.
"ona bir oda ver baba, bir evi olsun " diyordu ya hani bir öncekinde, bu filmde ise bazen bir hikayeye inanmaktan dem vuruyor. filmin konusu dili güzel, ancak konu bütünlüğünde ve giriş gelişme sonuç dengesinde bir ayarsızlık var. ve maalesef çağan ırmak yer yer abartıya kaçıyor. bu abartılı tiradlar, oyunculuklar göze batıyor. ıssız adam'ı izledikten sonra gördüm ki bu zaaflar devam ediyor.
bazen bir hikaye inanmak iyidir ama belki de hikayeyi demlemek daha iyidir.
