son günlerde öyle bir durumdayim ki bir iki dakika bile aklımı toparlayıp düşünemiyorum. sevgilim, şeytan bilir nelere takılıyorum, neleri düşünüyorum. günlerdir yatıyorum. hastalıktan mı bilmiyorum? şimdi, biraz düşünebilecğeimi hissediyorum ve uzun süredir aklımda yüzen belirsiz bir cismi aydınlatmaya karar verdim. evet, aklım yine karışmadan acele etmeliyim. ölmeye karar verdim günseli... vakit geçirmeden yapmalıyım bunu. yoksa ne olacağımı, nereye sürükleneceğimi tahmin edemiyorum.
bu kısa aydınlıktan yararlanmalıyım. ne yazık senin için! bunu karşılıklı konuşamayacğaız ve düşündükçe ürperdiğimi itiraf etmeliyim. ölümü değil, senin bu satırları okuduğun zaman ölmüş olacağımı. acıklı şeyler yazmak istemiyorum. acıklı sözler, benim üzerimde etkisini kaybetti fakat, seni etkileyecektir. bunu düşünmeliyim.
herşeyi iyi hesap etmek zorunda olduğum için özür dilerim. fakat, düzeltmek imkanım kalmayacağı için buna mecburum. yıllardır, hayalimde bu mektubu yazacağım insanın beni kurtaracağını düşünerek yaşadım. fakat, şimdi bu hayalden çok uzak olduğuma göre, hayatımda hiç olmazsa bir kere hatasız hareket etmek zorundayım. mektubu attıktan sonra, hemen yapmaya kararlıyım. biliyorsun, biz sözümüzün eriyiz. kaderimiz bu...
