müptelası olduğum spontane hayat felsefesi doğrultusunda, yataktan fırlayıp pijamalarımı çıkartarak taksiyle yarısına yetiştiğim konserdir. Birkaç sene önceki MTV müzik ödülleri performansını izledikten sonra korkuyla beklediğim axl rose gönüllerimize su serpmiş, doruklarda bir canlı performans yaşatmıştır. ayrıca izzy 'de konserde boy göstermiş, back vocallerinin sesi duyulmasa da sahnedeki duruşu yetmiştir. birkaç teknik arıza dışında, grubun da inanılmaz performansıyla rüya gibi geçen bir konser olmuştur. konserin en güzel anlarından bazıları november rain'in girişi ve şarkının gaz bölümünden önce verilen ve çığlıklar ile gelen boşluk ile son parça paradise city'nin bitişindeki çoşmuş dulgular ile karışan konfeti yağmurudur. night train performansına da değinilmeden geçinilmemelidir. eski kadro olmasada, "ulan bu kadro ile bu adamlar izlenir mi?" diyen adamlara güzel bir cevap niteliğinde gelen konser olmuştur. Fakat seyircinin biraz ruhsuz olması da dikkatlerden kaçmamıştır.
Her ne olursa olsun, november rain'i, axl ile birlikte söylemek hazzına, onuruna ulaşılmıştır, gözler açık gidilmeyecektir.
