Japonların son samuray lideri olan saigo takamori'nin hollywoodvari masum bir drama şeklinde konu edildiği tarihsel film. Amerikalıların bir çok filminde olduğu gibi tarihi çarpıtarak filmlerde kurgulaması zaten bildiğimiz bir şey. the Last samurai'de de bunu bol bol görüyoruz. Fakat ortaya çıkan mesaj açısından ibretlik olması bu filmi muadili çarpıtılmış filmlere göre bir tık önde tutuyor. Katsumoto karakterinin delikanlılığı ve karakter olarak çizdiği portre, bir liderde alışık olmadığımız adil, uysal, geleneklerine bağlı ama bir o kadar hoş görülü ve hiç bir şart altında yozlaşmayan idealist duruşu filmin konusunu oluşturan ana unsur. Tom Cruise'un canlandırdığı Nathan karakteri ise aslında Amerikan iç savaşı ve yapılan katliamlara karşı bir itiraf niteliğinde önümüzde duruyor. Hal böyle olunca Katsumoto ile kutsanan geleneksel japon kast sistemi ve ahlak anlayışı, Nathan karakteri ile yerden yere vurulan bir Amerikan iç savaşı fotoğrafı çıkıyor karşımıza. bu iki karakterin karşılaşması ve Nathan'ın yaşadığı o kökten değişimle birlikte japon ve Amerikan tarihi harmanı sert bir emperyalizm eleştirisi ortaya çıkıyor.
Nathan'ın emrinde çalıştığı ve filmde birkaç sahnede adının geçtiği General Armstrong Custer denen kadın, yaşlı çocuk demeden katletmiş psikopatın adını bira markalarına verip evine savaş sahnesi tablolarını asan Amerikalıların olduğunu düşünürsek eleştirinin boyutunu daha iyi anlayabiliriz.
işin ironik yanı ise filmde Katsumoto karakterine ilham veren Saigo Takamori'nin custer manyağı kadar olmasa da savaş sevici bir lider olması. Kore'ye savaş açılmasına olan ısrarı bir anlamda o dönem daha diplomatik bir Japonya olmaya çalışan yönetimle ters düşmesine neden oluyor işin tarihsel kısmında.
Sonuç olarak Katsumoto karakteri belki tarihte çok az görebileceğimiz yiğitlikte bir lider, film aslında bir çoğumuzun Katsumoto karakteri aracılığıyla samuraylara ve eski japon kültürüne sempati beslememizi sağlıyor ve amacına ulaşıyor. Puanım 10/7.
