işyerlerinde kişilere teçhizat muamelesi yapmanın başka bir şekli daha, sayın seyirciler. şimdi kameralarımızı zoom yapıp olaya yakından bakalım.
bu kartın tanımlandığı yerler dışındaki yerlere girilemz. tuvalete kaç kere gidip geldiğiniz izlenebilir.
benzer etiketler tanınması için makina ve teçhizata da takılır. insanlar takmak zorunda bırakıldıkları için yapacakları birşey yoktur. eleştirilmesi gereken ardındaki zihniyettir.
bu zihniyet çalıştırdığı kişiye güvenmez, çünkü ona yterli eğitimi vermemiş, iş disiplini verememiş, işe saatinde girilip cıkması gerektiğini anlatmamıştır. anlatamamıştır, çünkü kendisi böyle bir şeyden haberdar değildir. koca koca fabrikaların, hala esnaf dükkanı zihniyetiyle yönetilmesinin sebebi budur. bu yerlerde hala işe yatkın olandan ziyade, tanıdık olan yada daha iyi yalayan tercih edilmekte ve fabrikalar bunun bedelini, küçük kalarak ödemektedirler.
boynuna kart takılan kişiye dönersek, ona iş yerini sevdirememişlerdir. çünkü bilimsel yaklaşımlardan yoksun, takip ve disiplinle, verim artışı sağlanabileceğini sanmaktadırlar. takip ve disiplinle ancak insanların çalışır gözükmesi sağlanır, gerçek verim artışı, kişiye işini benimsetmekle elde edilir.
bu kartın boyna takılması ise daha bir acaip durumdur. gömlek cebine takılanlar daha bir insancadır.
not: boyna takılan kartla hiç tanışmadım. bu başlık iş hayatındaki yanlışları eleştirmeme bir vesile olmuştur. **
