"Bir çok insan iki kişilik cennetlerinden aşağıya düşerler. Onları kimse aşağıya itmez, başlarına ne gelirse kendilerinden gelir. Bir çok kişi minik dünyalarından hiç ayrılamazken, verilen imkanı kullanamazlar. Hep Acı ve isyan olur dünyaya dönünce. Sonra gurur gelir ve tabii ki kendini beğenmişlik. En son nefret kendini gösterir. Nefret de aşka benzer. Çünkü iki insan birbirinden yeteri kadar nefret ederse bir yerden sonra artık birbirlerinden değil, bir üçüncü varlık olarak, nefretten nefret etmeye başlarlar. Aşk ile nefret arasındaki tek fark şudur; gerçek aşk çok azken, gerçek nefret için ruh ikizi olmaya gerek yoktur. Ama şurası kesindir ki bulutların arasından aşağıya düşen ve bunun için birbirini suçlayan iki insandan daha çok da kimse kimseden nefret edemez. Ama sonuçta ne kadar bağırırlarsa bağırsınlar nefretle dolu minik dünyada sesleri duyulmaz olur."
