merak ile birleştiğinde öğrenmeye açılan en büyük kapıdır.
insan sırayla önce hayal etmekten, sonra da hayallerinden vazgeçiyor. hayallerine sınır koyunca çocukluğuna da sınır koymuş oluyor. ve hayallerini unutunca, çocukluğunu da unutuyor. oysaki; o hayal eden, merak eden çocuğun kendisi, bizi içten içe büyüten şey. tam da şairin en güzel dizesi gibi.
