Kucukkenki durumumdur. Hala hatirliyorum, babam ayda iki defa biftek alirdi. O 2 gunku menu belliydi, pilav, biftek ve dunyanin en guzel patates kizartmalari. Bi de ayran patlatirdik yanina ev yapimi. Et normal miktardaydi, ama yine de erken bitmesin diye koca bir kasik pilavin icine kestigim kucuk parcayi sigdirip agzima atardim. Sonra bi de patates kizartmasi yuvarlar, buyuk yudum ayrani dikerdim kafaya. Hey be. Hala alamam o etin tadini, ki su an diyetimde cokca var. Ama tadi o zamanki tada pek yakin degil. Verdigi mutluluk ise yanina bile yaklasamaz. Cocukken yakaladigim tadi ve mutlulugu bir de pogaca yerken yasamiyorum. Yazin hafta ici her gun sabah 10 gibi pogacaci gecerdi, margarinden yapilmis dunyanin en citir pogacalarini cayla hupletecegim diye sevincten geberirdim.
Simdi amina koyayim hicbir seyin tadi yok. Ne degisti de yedigimizin tadi bile farklilasti anlamiyorum, ama 70 yilin hepsini hep cocuk olarak yasayabilsek sanki sorun cozulur gibi.
