imkansızdır, ütopyadır, bülent ersoy'un mavi kimlğe geçmesi kadar yüksek ihtimallidir gibisinden geyikler dönsün isediğimden değil, gayet ciddi bir konuya değinmek ve değidirmek istediğimden dolayı açtığım başlıktır. dinleyn hele...
yüz yıllardır bu topraklarda yaşayan insanların aslında farkında olmadan yaptığıdır. ne kadar birbirlerinden -hele ki son zamanlarda- nefret eden bir bumerang üçgeni olsa da, içlerde, en diplerde bir sevginin yattığı da açıktır.
nazi gibi düşünen ülkücü değil,
şeriat isteyen, atatürk'e saygı duymayan bir muhafazakar değil,
hükümeti indirip hergün devrim peşinde koşan komünist değil...
hayır değil abi! uç noktalarda sek sek oynayanladan bahsetmiyorum. asıl vurguladığım ve vurgulanmasını her daim istediğim nokta, son aktütün saldırısında 17 şehit haberini aldıktan sonra içi cayır cayır yanan insanladır asıl bu vatanın evladı olan ve birbirine kenetlenmesi gereken. sınır ötesi operasyonda 23 şehit verdiğimiz zaman çatal bile verilse eline dağa, o kuzuların yanına koşa koşa gitmek isteyecek kişilerdir asıl bahsettiğim.
ve bakın, son zamanlarda birileri atatürkümüze dahi dil uzatır olmuş. bırakın komünistini ülkücüsünü muhafazakarını... ATATÜRkü bile alet etmişler pis ağızlarına.
herşeyi geçerek sorarım bu ülke vatandaşlarına;
tüm bu şehit olayları, hakaretler, vatana ihanetler bizleri ayıracak mı yoksa daha da mı kenetlenmemizi sağlıyacak? kolay olan hangisi birader? ülkeni seviyorsan kolay yoktur bunu bil yeter...
