Açıkçası bir cumartesi sabahına başlamak için tercih edilecek en iyi müzisyen değildir. Buna rağmen yaparsınız bazen, olacakları bile bile.
Grace gibi bir albümle acılarımızı ruhumuza kazımamız yolunda bize ilham veren olağanüstü bir yetenektir Jeff Buckley. Forget Her'de;
"Well my tears falling down as i try to forget
Her love was a joke from the day that we met
All of the words, all of her men
All of my pain when i think back to when
Remember her hair as it shone in the sun
The smell of the bed when i knew what she'd done
Tell yourself over and over you won't ever need her again"
diyen birisi olarak, Whole Lotta Love'ı mırıldanarak kendini, içinde kasırgalar koparken, sessiz sulara bırakmış olması beni aşırı etkilemiştir.
Belki de dediği gibi olmuştur: "Oh, i think i've forgotten her now".
