bir teyzesini iki dedesini kaybetmiş biri olarak hiç kafa yormadığım bir mevzuydu bu benim. teyzemi çok severdim, onu düşününce tatlı tatlı gülümseyen güzel yüzü beliriyor gözümün önünde. iki dedemle de pek gönül bağım yoktu ne yalan söyleyeyim. hatta dedemin vefat ettiği dönemde beni üzen tek şey babamın üzüldüğünü görmek demiştim çevreme. üzüntüler yaşadım ama pek sarsılmadım iki ay öncesine dek.
üzüntüsünü görünce kalbimin parçalandığı babam da gitti iki ay önce. özlem akıl almaz bir şeymiş ancak idrak ediyorum. iki ay boyunca babamı görmediğim olmamıştı şimdiye dek. yarın cumartesi, hafta sonları öğlen arar babam beni. öğlen arayacak, bak kızııım gelmene son altı gün diyecek sanki. ben yine gideceğim de babam olmayacak. nasıl olmayacak artık, nasıl mümkün? toprağını sevmek tatmin etmiyor baba, hasta yatağında sarılamasam bile kollarını yüzünü severdim. hasta yatağında olmanı bile özledim. nasıl diner bu özlem bilmiyorum.
