ıssız ada'm.
içimde ada'larca boşluk varmış, sevişerek, hayvanca davranarak doldurmaya çalışırmışım, dolmazmış.
çok bulanık görürmüşüm hayatı, çarşaflar yıkandıkça ben de temizlenirim zannedermişim.
çok derdim var gibi gelirmiş, sen varken unuturmuşum. ama yine de en mutlu anımda bile mutsuz olmam gerekiyormuş gibi hissedermişim...ama yine dönüp sana gelirmişim.
yanında uyumaya, ilk defa. her defasında ilk defa gibi.
biriyle uyumaya alışmak gibi...sadece seninle uyumak gibi.
hissederek dokunmak...
annemle konuşamamışım telefonda, kısa keser, para göndereyim der kaçarmışım.
belki sevgilin varmış, belki evliymişin...
belkinin öbür tarafıymış sana hissettiklerim.
ıssız ada'm.
diktiğin süper kahraman kıyafetleri var ya, ikinci el kitaplarda tahmin ettiğin, plaklarda dinlediğim hayatlar...
işte onlar gibi belki de tahmin etsin birileri dedim bizim hikayemizi.
kanımda dolaşan mikrop esir aldı yine beni en sonunda, bile bile mutsuzluğa gittim.
mavi telaşımla, çocukluğunu yaşayamamış ama hala çocuk kemik yapımla, en derinden bakan gözlerimle "sana haksızlık ettim, sen daha iyilerine layıksın" hikayesi yazdım.
kaybettim.
herkes sana benziyordu, ya da bana öyle geliyordu.
arada artık emlakçı olan dükkanının önünden geçiyordum, işim olursa tabi o tarafta...
(içinde sen varmışsın gibi)
ıssız adam...
ıssız ada'm...
