Hayali mümtaz, tarihi kan lekeli olan sistem. Campenalla'nın güneş ülkesindeki ütopyası gibi, narin, paylaşımcı ama kırılgan. Teori ile pratiğin, masa ile saha'nın uyuşmazlığı. Sistemden öte bireysel bir mantalite olmasını, kişinin ferdi olarak içselleştirmesi gerektiğini savunurum. Devletleşen her ideoloji ali kıran baş kesen'e dönüşüyor.
Bu arada, campenalla bey, ne demek kadınlar da ortak, iyi misiniz?
