şahsım adına üniversiteyi bitirmem üzerinden 6 ay geçmiş olmasına ve hali hazırda bir işim olmasına rağmen beni garip duygulara iten duygu. hayır üniversiteyi amcık otu gibi okuyanlara falan kızmıyorum. kıymetini bilmeyenler umrumda değil ama ben o özgürlük dünyasından umarsızca çıkışıma üzülüyorum.
cebimde param var artık. viceroy için idda kuponu yapmıyorum. sigaralar arası deney yapıyorum. en afilli kutusu olanlardan alıyorum bir karton. beğenmezsem dağıtıyorum. size ne aq param var. ama bir mavi viceroy tadını alıyor muyum? nein.
yoğurt ekmekle sahur yapamıycam mesela bir daha. inanır mısın nasıl koyuyor. ya da sahuru bekleyip iftara uyanamıycam bir daha. acım büyük.
asla neye güldüğümü ne için güldüğümü bilmeden karnıma ağrılar girmeyecek. patavatsızca gülemeyeceğim.
ondan bundan notları alıp son geceyi bekleyemeyeceğim 400 sflık finale çalışmak için. ya da çalışmamak için..
geceleri küçük parkta sabahlamak mı? şu an küçük parka kilometrelerce uzağım dostum. 23:00 olduğu zaman gözlerim kendi kapanıyor!
şu derbi maçından sonra sırtıma formamı geçirip gidemedim. okula değil işe gidiyordum. sikerim ben böyle aşkın ızdırabını aq.
yemek yapmayı özledim. arkadaşımın "olm yarrak gibi olmuş bu" demesini de.
daha neler özledim.
biraz önce o yılları aklıma getiren bir şarkını sesini açtım, dinlemek istedim. aşağıdan tavana vurdular. al evini ananın mına sok diyemedim bağıramadım. yatıyorum. mesailer..
