dayanması çok güç bir durum. insanlar huzur verdiğinden filan bahsederler fakat işin aslı öyle değildir. sessizlik aşırı derecede rahatsız edici bir olgudur. yer yön kavramı bir anda kaybolmaya başlar.
sessizliğe övgü düzen insanlara baktığımda sesli bir yakarış görmüşümdür hep. bağırmak ve çığlık atmak isterler. sesleri yeterince çıkmadığı için sessizliği kıymet değer bilirler. oysa yanıldıkları nokta şudur: monolog bir veryansın.
aslında uzaktan hoş gelen davulun sesi değil sessizliğin sesidir.
