kuzu cana yakın, masum, uysal, barışçıl, tutkulu ve neşeli bir hayvandır. o kadar neşelidir ki çağırdığınız zaman çapraz bir şekilde sizlere zıplaya zıplaya gelir bu minnak. yerim seniiiiii ( evet ızgara yapıp hehe).
hayatın bir çok alanında önümüze çıkan bu hayvanın neden önemli olduğunu bugün bir kaç cümle ile açıklayacağım.
edebiyat
edebiyatta her ne kadar kuzu doğrudan gösterilmese dahi ortaçağda sürekli bir çoban vardır. bu çoban masumiyeti, saflığı, duruluğu, barışı temsil eder. tabiki bunun en büyük sebeplerinden biri de kuzu beslemesidir. birazdan açıkladığım zaman daha iyi anlayacaksınız ama inek çok da masum bir hayvan gibi gelmez bize. bu elbette biraz şekilciliğe dayanır ama şekilcilik de bir günah değildir. Yazarlar sadece şiirlerine çoban kelimesini koyarak aşklarının ne denli duru, saf ve temiz olduklarını ifade ederlerdi.
din
en önemli konulardan biri isa’dan agnus dei ( bkz vermiyor uygulama ) yani tanrının kuzusu olarak bahsedilmesidir. yukarıda verdiğim gerekçelerden ötürüdür bu elbette.
yine aynı şekilde incil’de insanlar kuzu isa ise onların çobanı olarak bahsedilir. william blake’nin yaptığı bir resimde isa kurtarılmış insanları besler ( kuzular) ancak kurtarışmamışları beslemez ( keçiler).
sosyal hayat
sosyal hayatta da uysal insanlardan bahsetmek için kuzu kelimesini kullanırız. kuzu gibi ya deriz mesela.
e tabi bir de yâren için söylenilen kuzum var. neden kuzum deriz artık anlıyorsunuzdur sanırım.
mit
mitlerde ise nil kaynak tanrısı khnum’un kafası kuzu kafasıdır. aynı şekilde osiris de kuzuyla bağlantılıdır. antik yunan’da ise heracles ile bağdaştırılır kuzu.
ayrıca bu dostlarımız korkusuz ve sadıktırlar. eee sonuçta ne demiş aşık doğa?
benim sadık yarim minnak kuzudur.
