allah düşmanıma yaşatmasın dediğim ezik olma durumudur.bugün arkadaşıma uğradığım sırada evinin yakınlarındaki bimin önüne arabamı park edeyim dedim birde ne göreyim; fakir fukara insanlar bimi yağmalıyor. inanın gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü. insan bunca fakiri bir arada görünce farklı duygular yaşıyormuş bunu anladım. arabamdan çıkınca ''bu amk çocuğu bu yaşta nasıl bu arabaya biniyor'' bakışlarına maruz kalmam bile onlara acıma duygumun önüne geçemedi. en kötüsü de bimin içindeki kızın bana bakmasıydı. ah ah o sırada yanına gittiğim kızın parfümü bile senin 1.5 yıllık bim masrafın be kızım.
