aslında mühendislikleri iyi olan, vakti zamanında gelecek vaat eden bir üniversiteydi.
kaldı ki sanayi şehrinde kurulu olan bir üniversite otomatik olarak potansiyele sahip olmaktadır, olmalıdır.
gel gelelim okulun bugününe, akepe döneminde her şeyin olduğu gibi eğitim sistemi de tepe taklak olmuş, üniversiteler genel olarak büyük bir kalite düşüşü yaşamıştır.
bu bağlamda ülkede potansiyelinin çok çok altında -zorla- bırakılmış üniversitelerden sadece bir tanesidir.
diğerlerine gelirsek, aynı kaderi paylaşan yani..
uludağ üniversitesi, selçuk üniversitesi, osmangazi ve anadolu üniversitesi sayılabilir ilk bakışta.
buralara teknik üniversite diye okulları parçalayıp tabela koydular.
sonuç olarak ne böldükleri üniversitelerde, ne adını teknik koydukları üniversitelerde 10 sene öncesinin maddi kaynakları kuş oldu uçtu.
bahsettiğim şehirler ülkenin sanayi şehirlerinde bulunan üniversiteler.
hepsi de potansiyelli okullar ve iyi adam yetiştirebilen kurumlardı.
evet.
kocaeli ve benzerlerinin işte sonuç itibariyle anasını sikerttiler.
bugün, geçmişte kaliteli ve saygın yurtdışı okullarla ikili ilişkileri ve anlaşmaları olan itü’nün eski konumu da yok mesela. çoğu okul itü ile anlaşmasını yenilememiş durumda, yeni anlaşma imzalanan okulların da büyük bir bölümü avrupanın kenar-köşe okulları, avrupda esanesi okunmayan, kendini kanıtlamamış taşra üniversiteleri.
itü ve odtü’de durumlar böyleyken.
250000’den makine mühendisliğine öğrenci alınırken, üniversite kurumuna ben laf söyletmem, nice eski toprak akademisyenin hakkını yiyemem.
ama yeni doldurulan maklubeci takımının taa amına koyarım.
eskiden maddi eskiklikleri mevcut ama kaliteli kurumlardı buralar.
bugünleri bu şekilde görmesine vesile olan herkesin sıfatını sikeyim, nokta.
