felsefede Platon’un ileri sürdüğü bir kavramdır. Kavramı şu şekilde açıklar; bir insan, bir mağaranın girişinde arkasını güneş dönmüş oturuyor ve kendi gölgesini görüyordur. Yaşamını bu şekilde sürdürerek, gölgenin kendisi olduğu bir yaşamın içindedir. Fakat arkasını dönse ve her şeyi fark etse, yaşamının kendisi olduğunu ve kaynağın, güneş olduğunu anlayacaktır.
Bu, tamamen algılar ve insanın bakış açısı ile ilgilidir. Düşünme ve algılama düzeyi, bu evreni kapsayacak düzeye göre oldukça düşük olduğundan, insanın yaşantısını sorgulama ve buna yorum getirerek asıl gerçekliğe ulaşma ihtimali, oldukça düşüktür.
Örneğin gördüğümüz bir nesnenin, aslında o yapıda olduğunu kanıtlayacak algıya da sahip değiliz. idealar dünyası, algıların aşıldığı, ‘gölgenin’ oluşumunu sağlayan ve asıl yapıdaki oluşumdur. Bu, dinlerle bağdaştırıldığında bazı dinlerde ‘Nirvanaya ulaşmak’ şeklinde de adlandırılmaktadır. Kişinin benliğini algılama çabası ve özüne inmesi sonucu, idealar dünyasının farkına varılabilir fakat bu soyuttur, kanıtlanamaz. Materyalist anlayışta idealar dünyasına yer yoktur. Ve bazı insanlar her zaman o mağarada
oturmaya devam edecekken, farkındalığa sahip olan insanların bu durumu fark edip idealar dünyasına, kendi benliklerine gidebilecekleri kabul edilir. Bu kişisel bir durumdur, kendini bu durum içinde bulan insan; istediği mesajı yaymakta zorluk çekecektir. evet.
