Üç beş yaşlarında
koşuştururken, o minicik ayaklarıyla dıgıdık dıgıdık şeklinde sesler çıkarırken, evin içindeki cam eşyaları zangır zangır titretirken,
+Hanım, av tüfeğimi getir! Şu küçük şeytan üstümden geçerken topuklarına sıkıp geberteceğim onu!
diyorsanız;
Oyun oynarken oyun gereği ambulans sesleri çıkartan ve temaya uygun olsun diye aniden ağlarken, aslında neden ağladığını unutup sadece ciyak ciyak ötmeye çalışırken,
+Bu bebenin ne biçim sesi var?! Nyyyaaaahhhhhhh! Kapa çeneni seni lanet yaratık! Cehennemden beni almaya geldiğini biliyorum!
diyerek kendi içinizde savaş veriyorsanız;
Ebeveynleri kızarken duyduğunuzda,
+Biliyordum! Yalnız değildim!
diyerek seviniyorsanız;
Üst komşunuzun yaramaz çocuğunu bina yıkmaya aday gösterebilirsiniz.
