içinde bir gram allah korkusu kalmamış, eğitim ve ahlak yoksunu bireylerin yaptığı boş beleş hareket.
bu yaşananlardan fazlasını yaşadım. benim evladım konuşma bozukluğu ve zeka geriliği olan bir çocuk. devlet kaynaştırma öğrenci olarak okuyabilir dedi ve devlet okuluna yazdırdık. bir gün eve geldim eşim ağlamaklıydı sordum ne oldu diye sustu cevap vermedi meğer daha iki ay olmadan veliler imza toplayıp kızımı okuldan atmak istemişler. sen ne yaptın dedim. çocuğun kaydını hemen aldım dedi. neden yaptın öyle şey olur mu desemde aynı gün başka okula kaydını babamla birlikte yaptırmış. ve kızım benim hayatta en nefret ettiğim komünist bir öğretmenin sınıfına düştü. o insanı tanıdıktan sonra kominlere bakışım değişmesede onun yaptıklarını asla ödeyemeyiz. öğretmen onu o kadar sahiplendi ki anlatamam. kızım ilkokulu onunla bitirdi ve hiç bir veliye, öğreciye çocuğumu ezdirmedi. şimdi orta ikide ne okulda ne mahallede arkadaşı yok. ama öğretmenleri onu sahiplendiği ve ilgi gösterdiği için okula gitmekten mutlu oluyor. çünkü çocuğum eğitim görürken normal çocuklarla iletişim kurma imkanı bulabiliyor. demem o ki öğretmenler o çocukları sahiplense veliler a diyemez. her şey öğretmende başlar.
