klişe, klişe, klişe. beyoğlunun arka sokakları, hep tek tabanca takılan asi erkek, alternatif ama bir o kadar da sıradan portatif kız, naif üstelik tipik bir türk annesi modeli ama nedense sevgilisiyle yaşayan kıza şöyle bir havadan bakmıyor, çok yediğini iddia eden ama sabahları amerikan ablalarına özenerek uyanmış ve bir kahveyle güne başlamış bir kızcağız. oyhhh içim şişti içim! hangi çift eski sevgilisiyle karşılaşıp kızını falan gösteriyor yaa. de haydi gidin öteye. goncagül sunar'ın kolundaki çanta yapımın fakirliğindenmidir nedir sokaktan geçen bir kızın koluna da takılmış. ne kadar sıkılmışım ki milletin çantasına falan bakar olmuşum demekki. bir de o başroldeki kızcağızın eli saçından inmedi boyun damarlarını bir indirdi bir çıkardı suratını eciş bücüş yapmaktan bütün film boyunca limon yemiş herhalde diye düşündüm. domatesin üzerine zeytinyağı döküp üzerine kekik serpiştirdiğimiz çağan ırmak herhalde büyüdüğünü ispat etmeye çalışmış bu filmde ama gereksiz sahneler çoğunlukta. derin bir şey yaptığını sanıyor herhalde ama çok yanılıyor çok.
