O herkesin malumu olan maçı bir askeri lojmanın yalnızca çocuklara açık olan salonunda arkadaşlarla beraber izliyorduk. Yaşım henüz 13 felandı. Fenerbahçe golleri sıraladıkça galatasaraylı çocukların hünür hüngür ağladığını hatırlıyorum. O yaşlarda benim takımımda 6 yese bem de ağlardım her halde.
O gece maçın bitişiyle beraber sanıyorum 4-5 kadarı cimbomu buraktığını, 2-3 tanesi ise bundan sonra fenerbahçeyi tutacaklarını söylüyorlardı. Fenerbahçe istemeden de olsa bir neslin çocukluk yıllarında çok ağır bir travma yaşatmıştı.
Allah bir daha kimseye böyle acılar yaşatmasın. Amin.
