insanlar 20 li yaşlarında öncelikle cinsel ihtiyaçlarını güvenli şekilde karşılamak ve sonrasında hayatın bir safhası olarak gördükleri bu kuruma dahil olmak isterler. 30 lu yaşlarında konunun vehametini daha iyi analiz ederler ve evliliğin gerçekten total bir saçmalık ve gereksizlik olduğunu fark ederler.
evlilik sadece ve sadece çocuk yetiştirmek isteyen çiftler için en uygun sosyal yapıdır gerisi baştan sona hikaye.
günümüzde kadınların sosyal ve ekonomik özgürlüklere eskiye nazaran çok daha güçlü şekilde dahil olmasıyla kadınlar içinde bir adamı ömür boyu çekmek anlamsız bir eziyet haline gelmiştir. erkekler içinde evlilik geleneksel aile babası pozisyonu sosyal ve ekonomik özgür kadına karşı yıkılmış olduğundan tutunacak dalı kalmamış maymun gibi her olay ve duruma göre pozisyon almak zorunda kalınan garip bir kuruma evrilmiştir.
Aşk bir ömür boyu sürmez, bir ömür sürecek olan sevgi ve saygıdır ki aşkın kaybolduğu bir evlilikte bunları korumak herkesin kabuludur ki çok zor bir eylemdir.
evlenmenin ve boşanmanın zorlaştığı bir ortamda evlilik gerçeklerini düşününce saçmalık ve gereksizlik mutlak bir gerçek haline gelmektedir.
umarım tarif etmeye çalıştığım sıkıntılar içindeki her insan, evlilik denen kurumun birlikte yaşama baskısı ve zorlaması çilesinden tez zamanda kurtulur.
