Film bittikten sonra da aval aval ekrana baktırır, özümsemeye çalışılır, zaten sonları yer yer gözyaşlarından buğulu seyredilmiştir bile... Her sahnesi her repliği üstünde uzun uzun düşünülesi, müzikleri muazzam. ramon'un yaşamına son vermesi için bile başkalarına muhtaç olması insanın ta yüreğine dokunur. Çırpınışları yürek sızlatır.
Javier bardem'i tanıyamamıştım başka ilk, o kadar değişmiş, öyle güzel, hakkını vererek felçli rolünü oynamış ki, bambaşka biri oluvermiş.
“Ben, hayatı, özgürlüğü seven çoğu insan gibi, yaşamanın bir hak olduğuna ama bir mecburiyet olmadığına inanıyorum.
Yaşam bir haktır; yükümlülük değil. Tıpkı ölüm gibi.”
--spoiler--
Ramon'un öldüğü gün doğan bebek ile ölüm ve yaşam teması çok güzel pek güzel ele alınmış.
--spoiler--
