En az sevmek kadar önemli bence
Seviyorum, değer veriyorum, önemsiyorum, bunları herkes söylüyor
Yahu madem öyle ben neden hissetmiyorum? Madem böyle madem “aşıksın” ben niye bunu fark edemiyorum
Ben niye boş konuşuyormuşum gibi hissediyorum, niye ilişkiyi ittiriyor gibi hissediyorum. Niye ben itmezsem ilişki biticek gibi hissediyorum ve ben aramadığımda/yazmadığımda bunu gözlemliyorum?
Yani biz kadınlar basitiz zaten, gidip sana dağları del yol yap demiyorum ki. Bana hissettir diyorum. Sana rahatsızlıklarımı söylediğimde bana kulak ver, saçma abartıyorsun diyip kestirip atma istiyorum.
Beni önemse istiyorum ya, naptım ne ettim öldüm mü kaldım mı vardım mı varamadım mı
Ben sana zaten milyon tane şey anlattım, hala karşımda ne yapıcam bilmiyorum diyebiliyorsan zaten bir şey yapma yani
Ama yok, sen git el kızlarına canım cicim çek, milletle mesajlaş. Ama bana gel seni seviyorum de
Biz sevişirken gel bana haftada 3, ben istemediğimi söyleyince gelmeyi bırak. Ama sev yani beni böyle sev
Niyetin bu değil, amacın da bu değil muhtemelen bunu biliyorum. Ama davranışın bu yani, ve ben niyetine bakamıyorum
Çünkü sözde her şey güzel, aynı şeyleri anlatmaktan ben sıkıldım. Sözde tamam, icraat yok yani
Her şeye söylenen, şikayet eden kadınlardan olmak istemiyorum. Ama sen beni buna zorluyorsun, başka türlü beni duymuyorsun.
