(bkz: kalabalıklar içinde yalnızım) şiir yazasın gelmiş senin dude. bir koşu kaleme kağıda sarıl geçer. yarın uyanıp da yazdığının bir boka benzemediğini gördüğünde artık kendini yalnız da hissetmiyor olacağından hiç umursamayacaksın merak etme.
hep diyorum, diyeceğim; depresif bir ruh hali mutluluğa uzanan rampadır. az biraz sabırla halet i ruhiye değişime maruz kalacak ve farklı bir tinsel alana geçiş yapacaksın, şikayet etmeyi/zırlamayı kesersen bu kolaylaşacaktır.
eğer bu olmuyorsa beyindeki reseptörlere fazla yüklenmişsin demektir. ya çok fazla şiir yazıyorsun, yada marijuana kulanıyorsun. hepsi gömülmüş dibe, nerden, nasıl, nereye vursun adrenalin...? adrenalin n'apsın yani...çökertmişsin işte sistemi. (olur olmaz anlarda şiir yazmayın. hele marijuana eşliğinde hiç yazmayın)
