cagan irmak'ı böylesi naif ve hüzünlü bir hikaye anlattığı için bir kez daha takdir etme sebebidir.
film, bir akşamüstü özellikle de kırık bir kalple gidenleri, kırık kalbi olmayan yalnızca melankolik yapısı olanları, hatta sadece 45'likleri sevenleri bile fena çarpmıştır..
öyle iç parcalayan, sevip de kavusamayan sevdiceklerin kara sevdaları değil hüzünlendiren, hikayenin kendisi de cok orjinal değil aslında.. ama öyle güzel anlatılmış ki.. öyle hoş diyaloglar var ki..
hele o sarkılar yok mu, insan "ah bu sarkıların gözü kör olsun" diyor, kendinden geciyor.. valla abartmadım yahu, film cıkısı insanlar yerlerinden kalkamadı bir süre..
bana da bir plak almak farz oldu zaten.. gerci boğaza bakan bir tavanarasına sahip değilim henüz ama.. bir gün.. ah ahh..
